روایتی که امر به بلند فرستاد صلوات نموده است از امام صادق (علیه السلام) منقول است امام صادق(علیه السلام) در این باره از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) نقل می فرمایند: "ارْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ"؛(1) به هنگام صلوات فرستادن صدایتان را بلند کنید؛ چراکه صلوات با صدای بلند نفاق را از بین مى‏برد. تذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که در روایت منقول از امام صادق (علیه السلام)، لفظ "ارفعوا" به کار رفته که از مادّۀ "رفع" است و رفع، در لغت به معنای بالا بردن هر چیزی از مقرّ و جایگاه خویش است.(2) و بالا بردن صدا هنگام صلوات هم؛ یعنی صدا را از حلق و حنجره که جایگاه آن است بالاتر بیاورید و خیلی آهسته و بی رمق صلوات نفرستید، نه این که منظور فریاد زدن و جیغ کشیدن باشد؛ چون در عرب، از فریاد کشیدن و جیغ زدن به "صیحه" تعبیر می شود.(3) علاوه بر...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

پاسخ اجمالی ما هیچ گاه بطور استقلالی از مخلوقات خدا خواسته ای نمی خواهیم بلکه به امر خداوند و غیر استقلالی کارهایمان را از غیر خدا می خواهیم. توسل، شفاعت وکمک خواستن ما از اهل البیت همگی باذن خداوند است. آیات الهی کمک خواستن و توسل به اولیای الهی را جایز دانسته اند به عنوان مثال: قَالُواْ يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ گفتند: ای پدر برای گناهان ما آمرزش بخواه که ما خطاکار بوده ايم. این آیه درباره خطای برادران یوسف است که بعدها که متوجه خطای خود شدند پیش پدر خود وپیامبر بزرگ خدا حضرت یعقوب رفته و از او خواستند تا بدرگاه خدا طلب عفو و بخشش کند. نکته ای که اینجا باید مورد توجه قرار بگیرد اینست که برادران یوسف به غیر از خدا توسل کردند و حضرت یعقوب برای آنها دعا کرد و قرآن این عمل را نفی نمی کند. پاسخ تفصیلی اینکه خداوند در قران می...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ توبه یکی از موضوعات مهم و اساسی است که در مکتب اسلام و همه‌ ادیان آسمانی مورد توجه قرار گرفته، و نزد اولیای الهی و عارفان دارای جایگاه ویژه است. توبه در هر لحظه و هر آن لازم است؛ چون انسان اگرچه ممکن است به ظاهر گناهی مرتکب نشود، اما از وسوسه‌های شیطان و افکار متفرقه که دل را از یاد خدا غافل می‌کند خالی نیست، و اگر فرض شود که از آن هم در امان باشد، از غفلت و قصور در شناخت و معرفت حق تعالی و صفات و آثار او خالی نیست، و همه اینها نقصی است که بازگشت از آنها که توبه باشد را در هر حال لازم می‌کند؛ لذا سالکان الی الله و اولیای الهی هر آن، در حال توبه بودند. در حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده است؛ پیامبر اکرم(ص) روزی هفتاد بار توبه می‌کرد: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ سَبْعِینَ...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ اجمالی: باتوجه به روایات برخی از آثار و فواید دعا عبارتند از: 1- به دست آوردن معرفت لازم براي شناخت خود و خدا 2- آرامش روانی 3- خود سازی 4- از بین بردن خود خواهی 5- نجات از دوزخ 6- تشويق به فعاليت 7- محبوبيت نزد خداوند 8- جلب روزی 9- دفع بلا 10- تقويت روحيه احساس مسئوليت نسبت به جامعه 11- شفای دردها 12- به دست آوردن منزلت نزد خدا 13- از همه مهم تر اين كه خداوند با دعا است كه به ما اعتنا می كند   پاسخ تفصیلی: دعا كردن داراي آثار و فوائدي براي ما است؛ عقل به انسان مي گويد هر كاري كه برايت منفعت دارد انجام بده، و به خاطر همين آثار و فوائد است كه انسان ها دعا مي كنند. دعا از برترين عبادتهاست و اولياي خاص الهي كه تسليم محض اوامر او هستند از آن جهت كه اطاعت حق تعالي است دعا مي‌كنند و لذا دعايشان اجابت بشود يا نه، راضي...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

هر شناختی، اصول و مراتب و جهاتی دارد و فرق ندارد که موضوع خداشناسی باشد یا خودشناسی، جامعه شناسی، امام شناسی، رفتار شناسی، یا تاریخ شناسی و ... . به عنوان مثال: یک شخصیت را می‌توان فقط به لحاظ شناسنامه‌ای مورد مطالعه قرار داد و شناخت. مثل این که گفته شود، سیدالشهداء علیه السلام، نامش حسین است، فرزند علی و فاطمه علیهما‌السلام است، برادر امام حسن و حضرت عباس و حضرت زینب علیهم السلام است، کجا و در چه سالی متولد شده – در چند سالگی از دنیا رفته، کجا و چگونه؟ اینها همه شناخت شناسنامه‌ای می‌باشد که اگر چه گام نخست در شناخت است، اما نقشی در هدف‌شناسی، راه شناسی، تعلیم و تربیت، احساس تکلیف و مسئولیت و ... ندارد. چنان که هر مؤمن، کافر، مشرک، منافق، دوست، دشمن و نیز متقی یا فاسدی، می‌تواند این اطلاعات را به دست آورد. همین طور است شناخت حوادث تاریخی. محقق و علاقمند به تاریخ، می‌تواند تمامی...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

پاسخ اجمالی: عده‌ای از فقها با توجه به روایاتی که ظهور در منع زیارت اهل قبور در شب دارد؛ به کراهت زیارت اهل قبور در شب فتوا داده‌اند. از طرفی در برخی از روایات اشاره شده است که برخی از معصومان(ع)، شب هنگام برای زیارت به قبرستان رفته‌اند. در جمع بین این دو دسته از روایات می‌توان این گونه جمع کرد که وارد قبرستان شدن جهت تنبّه و درس گرفتن از عاقبت دیگران و یا زیارت عمومی اهل قبور در شب اشکالی ندارد و آنچه کراهت دارد زیارت قبر افراد مشخص است؛ زیرا در این صورت است که آنان از ضیافت شب هنگام خود باز می‌مانند. پاسخ تفصیلی: در روایاتی که به ما رسیده؛ زیارت قبور مؤمنان به خصوص اگر قرابت و خویشاوندی هم با انسان داشته باشند بسیار سفارش شده است، در روایتی امام صادق(ع) به نقل از امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «به زیارت قبور رفتگانتان بروید؛ زیرا آنان از زیارت شما خوشحال می‌شوند. انسان...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

در این مورد خداوند هم وظیفه خانم ها و هم وظیفه آقایان را در آیات ۳۰ و ۳۱ سوره مبارکه نور مشخص کرده است: قلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ * وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

گاهی انسان به خاطر ضعف، ناامیدی و ناتوانی و بی‌حوصله شدن طلب مرگ می‌کند و شکیبایی و پایداری را در مقابل سختی‌ها و کشاکش‌های روزگار از دست داده است و از این جهت مرگ را کانون آرامش و رهایی خود می‌بیند، چنین کسی باید خوب دقت کند، که آیا اعمالش به گونه ای بوده است که مرگ برای او کانون آرامش و رهایی باشد؟ یا اینکه فقط تلاش می کند از چاله ای که در آن افتاده، بیرون بیاید، اگر چه خروج از چاله فرو افتادن در چاه باشد! از این روست که مولای متقیان علی (ع) می فرمایند: «وَأَكْثِرْ ذِكْرَ الْمَوْتِ وَمَا بَعْدَ الْمَوتِ، وَلاَ تَتَمَنَّ الْمَوْتَ إِلاَّ بِشَرْط وَثِیق؛(1) بسیار به یاد مرگ و منزلهاى پس از آن باش، امّا هرگز آرزوى مرگ مكن مگر آنگاه كه صددرصد به رضایت الهى مطمئن باشى.» طبیعتا مومن، با مرگ از زندان به بوستانی آباد وارد می شود. امام حسین (ع) می فرمایند: «دنیا زندان مؤمن و بهشت كافر...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ اجمالی از قرآن و روایات استفاده می شود همه افراد استعداد پیشرفت یا تنزل را دارند. همه انسان ها می توانند به بالاترین درجات برسند یا به اسفل السافلین سقوط نمایند. نزدیك ترین راه به سوی خدا، ترك معصیت و انجام دستور خداست. بعد از این مرحله (انجام واجبات و ترك گناهان)، انجام دادن مستحبات از قبیل نافله ها مخصوصاً نافله شب و تهجّد و مناجات با خدا موجب قرب الهی می شود. البته باید توجه داشت که دراین امور اخلاص در نیّت موجب تقرب الی اللّه است. توجه زیاد به شكم و شهوت موجب دوری از خدا می شود.   پاسخ تفصیلی از قرآن و روایات استفاده می شود همه افراد استعداد پیشرفت یا تنزل را دارند. همه انسان ها می توانند به بالاترین درجات برسند یا به اسفل السافلین سقوط نمایند.   نزدیك ترین راه به سوی خدا، ترك معصیت  و انجام دستور خداست. مخصوصاً جوانان...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  اسلام دینی است که به همه انسان ها حتی غیر مسلمانان احترام می گذارد، اما برای مسلمانان و مؤمنان احترام بیشتری قائل است و در میان مؤمنان، احترام به منسوبین به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و فرزندان حضرت زهرا(سلام الله علیها) را سفارش و تأکید کرده است.   1. ریشه اصلی احترام به سادات، آیه شریفه مودّت(1) است که  در مرتبه اول و به طور مستقیم، اهل بیت علیهم السلام و عترت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) را شامل شده و سادات را  که فرزندان با واسطه حضرت زهرا(سلام الله علیها) بوده و نسَب آنان به یکی از ائمه اطهار(علیهم السلام) می رسد، نیز شامل می شود. در این آیه خدای تعالی به پیامبر(صلی الله علیه وآله) امر می کند که به  مردم بگوید که با خویشاوندان وی دوستی و مودت نمایند، که این دوستی و محبت، خود، مصداقی از احترام است.   ...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر