پاسخ اجمالی زمانی می توان گفت کسی مجبور است که خود آن شخص دوست دارد کاری را انجام دهد ولی مجبورش می کنند که ترک کند و یا بالعکس، اما ائمه هرگز میل و محبتی به گناه نداشتند بلکه همواره سعی و تلاش آنها در دوری جستن از گناه بوده است و این که خداوند اراده کرده که ائمه پاک از پلیدی و گناه باشند در راستای همین سعی وتلاشی است که ائمه داشته اند، زیرا کسی شایسته این فضیلت است که خود آن شخص هم با سعی و تلاش، خود را از گناه و پلیدی حفظ کند و برای ادامه این راه به خدا توکل کند که ائمه در اوج این مرتبه بوده اند. و اما در مورد قسمت دوم سوال باید در نظر داشت که این آیه در جواب به منکران پیامبر است که می گفتند پیامبر ادعای قدرت خدایی و مافوق طبیعی کرده. این آیه نازل شده است تا گفته شود که پیامبر بشر است تا این گونه مسائل برطرف شود نه این که پیامبر فرقی با دیگران ندارد و...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ اجمالی دلایل بسیاری از کتب روایی و تاریخی؛ چه از شیعه و چه از اهل سنت وجود دارد که شهادت ناشی از مسمومیت پیامبر اکرم (ص) را تأیید می نماید، اما به این نکته نیز باید توجه داشت که اگر شهادت را همانند آنچه قرآن کریم بیان فرموده؛ به معنای کشته شدن در راه خدا و رسول تعریف نماییم، بدیهی است که مقام و منزلت شخصی "پیامبر" که کشته شدن در راه اطاعت او شهادت است، به مراتب بالاتر از مقام شهیدان خواهد بود، هرچند که آن مرد الاهی با مرگ طبیعی از دنیا رحلت نموده باشند.   پاسخ تفصیلی پرسش شما را می توان از دو منظر بررسی کرد: 1. آیا دلیل قابل اعتمادی از کتب شیعه و اهل سنت، مبنی بر شهادت پیامبر اکرم(ص) می توان یافت، علاوه بر آن، کیفیت شهادت ایشان چگونه بوده است؟ 2. آیا بر فرض این که پیامبر(ص) به شهادت نرسیده باشند، این موضوع از ارج و قرب ایشان نزد پروردگار...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

پاسخ اجمالی: 1. بر اساس روایات این نکته مسلّم است که پیامبر اسلام(ص) در اذان به نبوّت خود گواهی می‌داد، چرا که پیامبر(ص) همچون سایر افراد باید به احکام و تکالیف شرعی عمل نماید، مگر این‌که دلیل خاصی داشته باشیم که آن حضرت نسبت به حکم خاصی تکلیف ندارد و در مورد اذان نه تنها چنین دلیلی نداریم، بلکه روایات فراوانی داریم که پیامبر اکرم(ص) هنگام اذان به وحدانیّت خداوند و نبوّت خود به‌طور یقین و آشکارا گواهی می‌دادند. 2. ادله‌ای که به‌طور صریح و روشن دلالت داشته باشد که پیامبر(ص) به ولایت علی(ع) در اذان خود شهادت می داده اند، یافت نشده است. و روایاتی هم که از ائمه(ع) در بیان اجزای اذان نقل شده اشاره‌ای به جزئیت شهادت ثالثه (شهادت به ولایت امام علی(ع)) ندارد هر چند روایات فراوان (در غیر اذان) در خصوص ثواب ذکر نام حضرت علی(ع) پس از نام پیامبر (ص) آمده، به این جهت بیشتر علمای شیعه...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ اجمالی مقصود از سهو پیامبر(ص)، اشتباه نمودن در امور عادی است؛ یعنی پیامبر(ص) همان‌گونه که در دریافت وحى و تبلیغ آن دچار سهو و اشتباه نمی‌شود، آیا در اموری عادی که مرتبط با وحی و رسالت نیست هم مصون از اشتباه قریب به اتفاق فقها و متکلمان امامیه، قائل به عصمت پیامبر(ص) از سهو و نسیان حتی در امور عادی هستند. اما برخی از علمای امامیه؛ مانند شیخ صدوق و استادش ابن ولید، سهو نبی در امور عادی؛ مانند نماز و غیره را جایز می‌‌دانند. علمای امامیه در رد دیدگاه صدوق، دلایلی را بیان نموده‌اند که به برخی از آنها در پاسخ تفصیلی اشاره خواهد شد. پاسخ تفصیلی یکى از بحث‏هاى کلامى، عصمت پیامبران الهی از سهو و نسیان است؛ آیا پیامبران از جمله پیامبر اسلام(ص) سهو مى‏کند یا خیر؟ قبل از وارد شدن در اصل بحث، لازم است معنای سهو و نسیان بررسی شده و سپس به بیان دیدگاه اندیشمندان دینی...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  پاسخ اجمالی یقیناً اصل «علّیت» جزء اصول مسلّم علوم بشرى است. معجزات نیز داراى علّت هستند. لکن ممکن است این علّت، علّت ماوراى طبیعى باشد زیرا این عالم منحصر به مادّه و طبیعت نیست. یا حتّى ممکن است یک علت طبیعى ناشناخته داشته باشد. پاسخ تفصیلی هرچند این توهّم براى بعضى پیدا شده که اگر ما معجزات را بپذیریم باید اصل علیت را به کلّى برهم زنیم و قبول کنیم که ممکن است معلولى بدون هیچ گونه علتى وجود پیدا کند؛ و این موضوعى است که هیچ عالم و دانشمندى نمى تواند آن را بپذیرد. یقیناً اصل علّیت جزء اصول مسلّم علوم بشرى است و در فلسفه نیز این موضوع جزء ابتدایى ترین و مسلّم ترین مسائل محسوب مى شود که هیچ حادثه اى بدون علّت امکان وجود ندارد؛ قائلین به معجزه این اصل مسلّم را انکار نمى کنند. بنابراین برخلاف این توهم و پندار، معجزات حتماً داراى علّت هستند. ممکن است این علّت، علّت...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  در مورد اینکه مقام حضرت زهرا(سلام الله علیها) از همه پیامبران بالاتر است دو روایت در بحار الانوار آمده است که ما در اینجا آن دو روایت را نقل می کنیم: علامه مجلسی از کتاب علل الشرایع حدیثی از جابر از امام صادق(علیه السلام) نقل می کند که از آن حضرت پرسیدم: چرا فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را زهراء نامیده اند؟ حضرت فرمود: زیرا خداوند او را از نور عظمت خود آفرید. پس وقتی که آن نور تابید، آسمان زمین روشن شد و چشمان ملائکه را خیره ساخت، آنان سجده کردند و پرسیدند ای پروردگار ما، این نور چیست؟ پس خداوند به آنان وحی کرد که نوری از نور من است که در آسمان زمین آن را از عظمت خود خلق نموده ام و آن را از صلب یکی از پیامبرانم خارج کرده ام و آن را بر تمام پیامبران برتری بخشیده ام و از این نور، امامانی خارج شده اند که برای برپایی فرمان من قیام می کنند و مردم را به حق من هدایت می...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر