پاسخ اجمالی: باتوجه به روایات برخی از آثار و فواید دعا عبارتند از: 1- به دست آوردن معرفت لازم براي شناخت خود و خدا 2- آرامش روانی 3- خود سازی 4- از بین بردن خود خواهی 5- نجات از دوزخ 6- تشويق به فعاليت 7- محبوبيت نزد خداوند 8- جلب روزی 9- دفع بلا 10- تقويت روحيه احساس مسئوليت نسبت به جامعه 11- شفای دردها 12- به دست آوردن منزلت نزد خدا 13- از همه مهم تر اين كه خداوند با دعا است كه به ما اعتنا می كند   پاسخ تفصیلی: دعا كردن داراي آثار و فوائدي براي ما است؛ عقل به انسان مي گويد هر كاري كه برايت منفعت دارد انجام بده، و به خاطر همين آثار و فوائد است كه انسان ها دعا مي كنند. دعا از برترين عبادتهاست و اولياي خاص الهي كه تسليم محض اوامر او هستند از آن جهت كه اطاعت حق تعالي است دعا مي‌كنند و لذا دعايشان اجابت بشود يا نه، راضي...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

در این مورد خداوند هم وظیفه خانم ها و هم وظیفه آقایان را در آیات ۳۰ و ۳۱ سوره مبارکه نور مشخص کرده است: قلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ * وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

    پاسخ اجمالی گناه کبیره، گناهى است که براى ارتکاب آن در قرآن و روایات وعده عذاب داده شود و یا لااقل اکیداً از آن نهى شده باشد.   پاسخ تفصیلی سرچشمه تقسیم گناهان به صغیره و کبیره، در حقیقت آیات قرآن مجید است که یکى از آن ها، آیه: اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبایِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّر عَنْکُمْ سَیِّیاتِکُمْ؛ اگر از گناهان بزرگى که از آن نهى مى شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را مى پوشانیم(1) مى باشد. اکنون باید دید که میزان کوچک و بزرگ بودن گناه چیست؟ فقهاى ما مى گویند: هر گناه- خواه کبیره باشد خواه صغیره - از آن جا که مخالفت با فرمان خداوند است در حدّ ذات خود گناه بزرگ است. ولى مقیاس کوچک و بزرگ بودن گناه این نیست که گناه و نافرمانى را نسبت به ساحت مقدّس خداوند بسنجیم؛ زیرا روى این سنجش، همه آنها کبیره است؛ بلکه این تقسیم از نظر سنجش...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

    پاسخ اجمالی تعبیراتى در روایات وارد شده که روشن مى سازد هر قدر ایمان انسان بالا رود و حجاب هایى که بر اثر گناهان، اطراف دل را مى گیرد کنار زده شود، حقایق بیشترى از جهان هستى براى انسان مکشوف مى گردد، تا آن جا که مى تواند ابراهیم وار بر ملکوت آسمان ها و زمین نظر کند. از جمله در روایتی، دل های آدمیان، مشروط به عدم تأثیرپذیری از شیطان، شایسته نظر افکندن به ملکوت دانسته شده است؛ یا در روایتی علم حقیقی، نوری دانسته شده که خداوند در قلب برخی بندگانش می افکند و به واسطه آن، بنده می توان غیب را ببیند. پاسخ تفصیلی تعبیراتى در روایات وارد شده که روشن مى سازد هر قدر ایمان و یقین انسان بالا رود، و حجاب هایى که بر اثر گناهان و روحیات و صفات زشت، اطراف دل را مى گیرد کنار زده شود، حقایق بیشترى از جهان هستى براى انسان مکشوف مى گردد، تا آن جا که مى تواند ابراهیم وار بر...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

  مقوله ترس از خدا، مثل ترس دنیائی نیست که به خاطر در امان نبودن از یک موجود خشن و بی رحم اتفاق می‌افتد. یکی از معانی ترس از خدا، ترس از خشم خداوند و عذاب در دنیا و آخرت است. گاهی هم انسان از این ترس دارد که نکند در جهت فرمانبری تمام توانش را به کار نبرده باشد. چنین ترسی دلهره از رد و عدم پذیرش طاعت بوده و موجب می‌شود انسان در اعمالش دقت بیشتری کرده و نیّتش را هر چه بیشتر خالص کند و اگر چنین ترسی در دل نباشد و انسان به قبولی اعمالش مطمئن باشد، در جهت بهبود آنها تلاش نکرده و دچار خطا یا عجب می‌شود. معنای دیگر ترس از خدا، لرزش دل در برابر هیبت وعظمت خداوند است که این نوع ترس در آیات قرآن "خشیت" نامیده شده و حالت خضوع و خشوع و تسلیم در برابر حق است و هرچه درجه علم و معرفت انسان نسبت به عظمت و برزگی وجلال خداوند بیشتر شود، خود را حقیرتر و ناچیزتر دیده و به درجه خشوعش اضافه...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر 

    پاسخ اجمالی موجودات جهان بر دو دسته اند؛ موجوداتى که با حس قابل درک اند و موجوداتى که از حس ما پنهان هستند. گاه مى شود که انسان درک و دید تازه اى پیدا مى کند که مى تواند با دیده خود به جهان غیب راه یابد و قسمتى از این جهان را مشاهده کند؛ این حالت را مکاشفه یا شهود باطن مى گویند. این بینش با وحی و الهام قلبی متفاوت است. کشف و شهود راه یافتن به عالم ماوراى حس، و مشاهده حقایق آن عالم با چشم درون است - درست مانند مشاهده حسى بلکه قوى تر - یا شنیدن زمزمه هایی با گوش جان. پاسخ تفصیلی از آنجا که برخی وحی را به کشف و شهود تفسیر کرده اند، لازم است تعریفى براى این منبع که براى بسیارى ناشناخته است بشود، تا هم تفاوت آن با مسأله وحى و الهام و فطرت و ادراکات عقلى روشن گردد، و هم ناآگاهان آن را به پندار گرایى حمل نکنند و از سوى دیگر راه براى سوء استفاده هایى که از این...

کارشناس پاسخ دهنده: پاسخگوی اهل الذکر